دیگر وقت آن رسیده که سکوتم را بشکنم و دراین جنگ نرم با سلاح قلم بر دشمنان  یورش برم تا... شاید بعضی از مسئولین در خواب مانده و بعضی ازعلما و روحانیونی که احیانأ از تأثیرکلامشان اطمینان ندارند این نوشته ها را دیده و به جنب وجوش بیفتند، هرچند شاید آن ها هنوز هم از بحث و پیگیری این مسائل خجالت می کشند وسطح آن را پایین تر از سطح علمی و معنوی خود می بینند.

جام دینی: چندی پیش بود که فتوای عجیب به اصطلاح «جهاد نکاح» از سوی برخی مفتی‌های سلفی منطقه مطرح شد و توسط شیخ «محمد العریفی» مفتی مشهور سلفی‌های عربستان سعودی تبلیغ شد.

شعر از: عباس صادقی زرینی

?امامزاده سید بیژن? در شوخی و محاوره زیاد گفته و شنیده می‌شود؛ اما این، یک مزاح نیست، بلکه طبق مستندات سازمان اوقاف و امور خیریه، چنین امامزاده‌ای با نامی ایرانی واقعا وجود دارد.
به گزارش شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) به نقل از ایسنا، ?بیژن? همان ?سیدمحمد? است که در گذشته به‌دلیل وجود دو امامزاده به نام ?سیدمحمد? در روستای ?کُپ سفلی? از توابع استان مازندارن، نام یکی از آن‌ها، به انتخاب مردم محلی تغییر کرد. آن‌ها برای یکی از سیدمحمدها، ?بی‌جِن? را انتخاب کردند، به این دلیل که آن مکان را بدون جن می‌دانستند و بعدها، ?بی‌جن? در محاوره به ?بیژن? تغییر کرد.

رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمودند:
 هیچ شخص گرفتاری نیست که امام رضا علیه السلام را زیارت کند، جز این که گرفتاری او برطرف می شود و هیچ شخص گنهکاری نیست که حضرت را زیارت کند، مگر این که گناهانش بخشیده می شود. کامل الزیارات

طرح هدیه صلوات

نثار شمس الشموس آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام 

در سایت انجمن گفتگوی دینی

از مرحوم مرعشی نجفی  نقل شده است که یکی از علمای نجف اشرف که به قم آمده بود می گفت: «مدتی برای رفع مشکلی به مسجد جمکران می رفتم و نتیجه نمی گرفتم روزی هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم مولا جان! آیا بد نیست با وجود امام معصوم  به علمدار کربلا قمر بنی هاشم متوسل شوم و او را در نزد خدا شفیع قرار دهم؟!» در حالتی میان خواب و بیداری امام زمان -علیه السلام-فرمودند: «نه تنها بد نیست و ناراحت نمی شوم بلکه شما را راهنمایی می کنم که چون خواستی از حضرت ابوالفضل العباس حاجت بخواهی این چنین بگو: یا أبا لغوث ادرکنی.»

(توجهات حضرت ولی عصر ، ص 160)

یکی از دغدعه های دلسوزان فرهنگی؛ عدم تفهیم فلسفه چادر برای نسل جوان بوده است؛ به همین دلیل وقتی خواستند در این باره چاره اندیشی کنند متأسفانه به جای اصل به فرع پرداختند و حواشی را پر رنگ کردند. آنان برای ذائقه سازی، انواع مدلها و طرح های مختلف را به طراحان لباس سپردند و بازار چادرهای جورواجور با نام هایی مثل چادر ملی، دانشجویی، قجری، لبنانی و... داغ شد و هر بار شاهد یک مدل و شوی چادر شدیم؛ آن هم چادرهایی که برخی مصداق تبرج و جلوه گری زنان بودند تا پوشش کامل یک زن مسلمان. بعد از بر پایی نمایشگاه قرآن سال گذشته پیامک های تبلیغی مختلفی داشتیم که یکی از آنها با این خبر همراه بود که 50 نوع مدل چادر در بخش عفاف و حجاب نمایشگاه بین المللی قرآن کریم آماده عرضه برای بازدیدکنندگان است. کنجکاو شدیم تا ببینیم این انواع مدل چادرها چیست، اما متأسفانه چیزی که یافتیم نمایشگاهی از مانکن های منقش شده با چادرهایی که در مدل هایی مختلف سر کرده بودند؛ چادرهایی با کلاهک ها و آستین های سنگ دوزی شده، روبان های رنگی و... وقتی از مسئول بخش پرسیدیم این ها چه چادرهایی است که بیشتراز مانتو خود نمایی می کند؟ گفت: اینها چادرهای مجلسی هستند! مهم حجاب است که این چادرها دارند! باعث تأسف است که عمدا یا سهوا خودمان حجاب را تحریف می کنیم و چادر، این پوشش گرانقدر اسلامی را دستاویز نگاه های  سلیقه ای قرار می دهیم؛ چرا که بعضی از این چادرها از مانتوهای بدن نمای دختران خیابانی زننده تر هستند و به هیچ وجه در شأن یک زن محجبه نیست تا خود را در معرض تبرج و خود نمایی با چنین پوششی قرار بدهد.

سؤال ما این است که فلسفه سر کردن چادر چیست که اینگونه به جانش افتاده ایم و کار دشمن را آسان کرده ایم؟! و نه تنها نتوانستیم با فرهنگ سازی درست، غیر مذهبی ها یا افراد ضعیف را جذب کنیم بلکه با چنین برنامه های کاریکاتوری به جای تقویت بنیه جوانان مذهبی، آنها را هم به بیراهه می کشانیم؛ این خطر فرهنگی را سالهاست که گوشزد کرده ایم.­­

در تشرف آقا شیخ حسن سامرایی در سرداب مقدس

مولای من! ای کاش آن اوایل که زبان گشودم، نزدیکانم مرا به گفتن یا مهدی وا می‌داشتند. ای کاش مهد کودکم، مهد، آشنایی با تو بود. کاشکی در کلاس اول دبستان، آموزگارم از الفبای عشق تو برایم میگفت و نام زیبای تو را سر مشق دفترچه‌ی تکلیفم قرار می‌داد. آقای من! از کجا آغاز کنم؟ از خود بگویم یا از دیگران؟ از نسل‌های گذشته بگویم یا از نسل امروز؟ از دوستان شکوه کنم. یا از دشمنان؟ از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می‌آزارند؟ از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون‌ریز معرفی می‌‌کنند؟ از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می‌کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می‌ترسانند؟ می‌خواهم به سوی تو برگردم. یقین دارم بر گذشته‌های پر از غفلتم، کریمانه چشم می‌پوشی؛ می‌دانم توبه‌ام را قبول می‌کنی و با آغوش باز مرا می‌پذیری... من از تو گریزان بودم؛ اما تو هم چون پدری مهربان،همیشه مرا زیر نظر داشتی… العفو… العفو