در روایات آمده هنگامى که امام حسین (علیه السلام) عزم میدان کرد، فرمود:
«اِئْتُونی بِثَوْب لا یُرْغَبُ فیهِ، اَلْبِسُهُ غَیْرَ ثِیابِی، لا اُجَرَّدُ، فَاِنِّی مَقْتُولٌ مَسْلُوبٌ»؛ (برایم جامه کهنه اى بیاورید که کسى به آن رغبت نکند تا آن را زیر لباسهایم بپوشم و بعد از شهادتم مرا برهنه نکنند، زیرا مى دانم پس از شهادت لباسهایم ربوده خواهد شد). لباس تنگ و کوتاهى آوردند ولى امام (علیه السلام) آن را نپوشید و فرمود: «هذا لِباسُ أَهْلِ الذِّمَّةِ»؛ (این لباس اهل ذمّه [کفّار اهل کتاب] است).
لباس بلندترى آوردند. امام (علیه السلام) آن را پوشید سپس با بانوان حرم خداحافظى کرد. در آن هنگام حضرت سکینه گریه سر داد. امام وى را به سینه چسبانید و فرمود:

«سَیَطُولُ بَعْدی یا سَکینَةُ فَاعْلَمی *** مِنْکِ الْبُکاءُ إِذَا الْحَمامُ دَهانِی
لا تُحْرِقی قَلْبِی بِدَمْعِکِ حَسْرَةً *** مادامَ مِنّی الرُّوحُ فی جُثْمانی
وَ إِذا قُتِلْتُ فَاَنْتَ اَوْلى بِالَّذِی *** تَأْتینَهُ یا خَیْرَةَ النِّسْوانِ»

گروه‌های تکفیری همواره قیام عاشورا را زیر سؤال برده‌اند در صورتی که بخش قابل توجهی از منابع اهل سنت از حضور معنوی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در صحرای کربلا خبر می‌دهند. 

در اینکه رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) به عنوان اولین نفر در این امت، با یاد مصیبت سیدالشهداء (علیه السلام) برای او گریسته و عزاداری کرده، تردیدی وجود ندارد، اما به نظر می‌‏رسد که مطلب فراتر از این باشد.

حجت‌الاسلام رضا رفیعی، محقق و پژوهشگر علوم اسلامی در این‌باره توضیح می‌دهد: برادران اهل سنت می‌دانند که با عزاداری و زیارت قبر شریف امام حسین (علیه السلام)، به سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) عمل می‏‌کنند و سخن افراد نادانی چون بزرگان وهابیت که دین خود را به دنیا فروخته‏‌اند و در صدد تغییر ارزش‌های جوامع اسلامی هستند تا بدعت‌‏های خود را به نام سنّت مطرح کنند، ارزشی ندارد و مغایر با سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) است.

قانون فعلی گذرنامه (به غیر از اصلاحیه‌های بعد‌‌ی) 43 سال پیش د‌‌ر اسفند‌‌ سال 1351 د‌‌ر مجلس شورای ملی وقت تصویب شد‌‌. قانونی که با محد‌‌ود‌‌یت خروج زنان شوهرد‌‌ار از کشور یا امکان ممنوع الخروج‌شد‌‌ن آنان توسط شوهر، چالشی جد‌‌ی د‌‌ر حقوق اساسی فرد‌‌ی و اجتماعی بسیاری از زنان ایجاد‌‌ کرد‌‌ه است. به‌طوری که امروزه تغییر یا اصلاح مقررات مزبور به عنوان یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین مطالبات زنان قرار گرفته و هر بار با بهانه‌ای، این مطالبه جد‌‌ی را مورد‌‌ یاد‌‌آوری قرار د‌‌اد‌‌ه‌اند‌‌.

این بار، یاد‌‌آوری این امر با جمع آوری بیش از 11 هزار امضا و 40 هزار ایمیل مبنی بر اعتراض به مقید‌‌ بود‌‌ن خروج زنان شوهر د‌‌ار از کشور خطاب به د‌‌کتر‌امین‌زاد‌‌ه، معاون ریاست‌جمهوری و خانم‌مولاورد‌‌ی، معاون‌رئیس‌جمهور د‌‌ر امور زنان و خانواد‌‌ه به بهانه ممنوعیت خروج خانم نیلوفرارد‌‌لان (کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان کشور) توسط همسرش، جهت ممانعت از شرکت د‌‌ر مسابقات آسیایی فوتسال، کلید‌‌ خورد‌‌.

«قانون» د‌‌ر گفت و گو با شهناز سجاد‌‌ی، وکیل پایه یک د‌‌اد‌‌گستری به بررسی و نقد‌‌ حقوقی اختیارات حقوقی شوهر برای محد‌‌ود‌‌ کرد‌‌ن حق خروج از کشور همسر پرد‌‌اخته است.

(ای رسول ما! ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن (و بدان) دشمن تو قطعاً بریده نسل و بی عقب است.)

(ای رسول ما! ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن (و بدان) دشمن تو قطعاً بریده نسل و بی عقب است.)

در مورد شأن نزول این سوره، اکثر مفسران اعتقاد دارند که چون فرزندان پسر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از دنیا رفتند، دشمنان خوشحال شدند که بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دین او نیز نابود خواهد شد و کسی ادامه دهنده راه او نخواهد بود.

روایت شده که روزی پیامبر اکرم وارد مسجد شدند و در مسجد عاص بن وائل و عمرو بن العاص هم بودند. عمرو به کنایه و استهزا گفت: یا ابا الابتر، زیرا مردم زمان جاهلیت رسم داشتند به مردی که فرزند نداشت ابتر یا دم بریده می گفتند.[1]

خداوند سوره کوثر را برای شادی قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل کرد تا به وی بگوید که دشمن تو ابتر است و دین و نسبی ندارد و دین اسلام باقی و برقرار خواهد ماند.

خواب امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباره کربلا
فرود آمدن حضرت آدم (علیه السلام) بر زمین
رسیدن کشتی حضرت نوح (علیه السلام) به کربلا
عبور حضرت ابراهیم (علیه السلام) از کربلا
آب نخوردن گوسفندان اسماعیل (علیه السلام) به کنار فرات
فرود سلیمان (علیه السلام) بر سرزمین کربلا
سیر حضرت موسی (علیه السلام) با یوشع و رسیدن به کربلا
گذر حضرت عیسی (علیه السلام) با حواریون از کربلا
امّ سلمه و خاکی سرخ که رسول الله (صلی الله علیه و آله) به وی داد
به روایت شیخ صدوق منزل کردن در نینوا هنگام رفتن به جنگ صفّین
روایت هرثمه بن ابی مسلم و حضور در کربلا

در خیمه‌ امام زمان علیـه السلـامـ، کربلایی برپاست...
دوباره در تاریکی شب، امامی می گوید:
«این جماعت ستم پیشه ما را از شهر جدمان راندند، این امویان بر ما ستم کردند، خدایا! تو یاری ام کن در ستم کشی!»(1)

امامی فریاد می کند:
«چون امتحانی به میان می آید،
دین داران و خدا طلبان نایاب می شوند.» (2)

دوباره امامی یادآور می شود:
«این جماعت، دشنه برای من برهنه کرده اند...
خون مرا می خواهند...»
دشمن عدالت اند...
«بیعتم را از شما بر می دارم.»

و ما،
زیر نگاه ستارگان،
آرام و بی صدا،
خیمه را به قصد کوفه ترک می کنیم...
عاشورایی دیگر در راه است...

پی نوشت:

1.سخنان امام حسین (علیه السلام) در شب عاشورا، کامل الزیارات، ص 74

2و 3. سخنان امام حسین (علیه السلام) در شب عاشورا. بحار الانوار، ج 44، ص 382

25 محرم شهادت غریبانه سیدالساجدین علی بن الحسین علیهما السلام تسلیت باد!

امام سجاد علیه السلام از پله منبر بالا رفت و خطبه ای را با نوای گرم توحیدی بیان کرد: «انا بن مکة و منی، انا بن زمزم و الصفا; انا بن محمد المصطفی; انا بن علی المرتضی; انا بن فاطمة الزهراء ...; (۱) من فرزند مکه و منایم; من فرزند زمزم و صفایم; من فرزند محمد مصطفایم; من فرزند علی مرتضایم; من فرزند فاطمه زهرایم...»

امام زین العابدین همچنان به معرفی خویش ادامه داد، تا آن جا که صدای مردم به گریه بلند شد و ارکان کاخ یزید به لرزه درآمد و یزید از تحت تاثیر قرار گرفتن مردم سخت بیمناک شد، از این رو برای قطع کردن سخنان امام علیه السلام به مؤذن دستور اذان داد. مؤذن دربار برخاست و با صدایی که همه می شنیدند، اذان گفت.

وقتی به اشهد ان محمدا رسول الله صلی الله علیه و آله رسید، امام که هنوز بر بالای منبر قرار داشت، خطاب به یزید فرمود: «ای یزید! این محمدصلی الله علیه و آله که هم اکنون نامش را مؤذن بر زبان آورد و به پیامبری او گواهی داد، جد توست یا جد من است؟ اگر بگویی پیامبر صلی الله علیه و آله جد توست، دروغ گفته ای و کفر ورزیده ای و اگر باور داری که پیامبر صلی الله علیه و آله جد من است، پس چرا و به چه جرمی خاندان او را کشتی؟» (۲)

آری بزرگ مبلغ نهضت عاشورا رسالت خویش را به نحو شایسته ایفا نمود و چهره مجلس را با تبلیغ رسای خود دگرگون کرد و مجلس یزید با رسوایی خاندان بنی امیه و یزید بن معاویه پایان یافت.

۱ و 2) مقاتل الطالبین، ج 2، ص 121; احتجاج طبرسی، ج 2، ص 310 و مقتل خوارزمی، ج 2، ص 69.

لما أصبح عبیدالله بن زیاد بعث برأس الحسین علیه السلام فدیر به فی سکک الکوفة کلها و قبائلها

ظهر عاشورا نزدیک می شد، سی نفر از اصحاب امام حسین علیه السلام در جریان یک تیراندازی که به وسیله ی دشمن انجام گرفت، به خاک و خون غلطیدند و شربت شهادت نوشیدند. بقیّه نیز در انتظار جانبازی لحظه شماری می کردند و بیقراری می نمودند. ناگهان مردی از اصحاب ابا عبدالله علیه السلام متوجه شد که ظهر شده است. لذا خدمت امام علیه السلام آمد و عرض کرد: یا ابا عبدالله! وقت نماز فرا رسیده و ما دلمان می خواهد برای آخرین بار، نماز جماعتی با شما بخوانیم. حضرت نگاهی کرد و تصدیق نمود که وقت نماز است و این جمله را فرمود: «ذکرت الصلوة جعلک الله من المصلین: نماز را یاد کردی، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد.»