رسول خدا صلی الله و علیه و آله پاسخ داد سوگند به خدا که جز او پروردگارى نیست، این دستور از طرف اوست. حارث بن نعمان فهرى با غروری که تمام وجودش را فرا گرفته بود تقاضاى عذاب کرد. بیچاره فکر می کرد قدرتى وجود ندارد تا او را کیفر دهد. سر به آسمان بلند کرد و گفت: "خدایا اگر آنچه را که محمد صلوات الله علیه درباره على علیه السلام مى گوید از طرف تو است و به امر توست، سنگى از آسمانى بر من فرود آید و مرا عذاب کند" هنوز سخنانش به پایان نرسیده بود که از آسمان سنگى بر او فرود آمد و او را به هلاکت رساند که آیات 1 و 2 سوره معراج نازل شد. (تذکرة الخواص، ص 19: ابن جوزى حنفى و تفسیر المنار، ج 6، ص 464)
در حقیقت مخالفان غدیر در هیچ برهه و زمانی از حرکت و تلاش باز نایستاده اند و همیشه در همه زمان ها به فراخور موقعیت های مختلف به نقشه کشی پرداخته اند. اگر بخواهیم مخالفان غدیر را بشناسیم در دو جبهه می توان آن ها را توصیف کرد که با مراجعه به ادامه این مطلب به خوبی واضح می شود

حادثه غدیر یکی از رخ دادهای بزرگ تاریخ اسلام است که در اواخر رسالت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در بازگشت از حجة الوداع در منطقه ای به نام غدیر و در حضور بزرگان، صحابه و ده ها هزار نفر از مسلمانان از نقاط مختلف جهان اتفاق افتاد. این واقعه تاریخی آن قدر مهم است که در اصل آن هیچ تردیدی میان شیعه و اهل سنت وجود ندارد. در آن روز تاریخی و بزرگ با اعلام ولایت امام علی (علیه السلام) بر مسلمانان، دین اسلام کامل و نعمت الاهی بر مردم به نهایت رسید؛ چراکه روز تعیین جانشینی امیرمؤمنان (علیه السلام) به عنوان خلیفه رسول الله (صلی الله علیه و آله)، از طرف خداوند بود. بدیهی است که چنین رخ دادی در چنین روزی نقطه عطف در تاریخ به حساب می آید؛ ازاین رو، این روز (هیجدهم ذی الحجه) یکی از اعیاد بزرگ اسلامی در تاریخ اسلام، به ویژه تشیع به ثبت رسیده است.

امــام صــادق علیــه الســـلام: هـر کـس نمـــاز روز غــدیــر را بخوانــد ثــواب کســی را دارد که در روز غــدیــر بـا پیــامبر اکــرم صــلی اللـه علیـه و آلـه بیــعت کــرده است

از مباحث بسیار مهم در بحث نماز جماعت، مواردی است که جماعت در آنها مشروع است و انجام آن از طرق مختلف به ما رسیده است، یا خود حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله آن را به جماعت به جا آورده اند. یکی از نمازهایی که از نظر فقهی مستدل است و می توان آن را به جماعت خواند، نماز روز عید غدیر «صلاة الغدیر» می باشد و عمده دلیل آن، این است که حضرت رسول در روز عید غدیر، نمازی را قبل از خطبه غدیر به جماعت خوانده اند.

لازم به ذکر است تمام منابع تاریخی نقل نموده اند که خطبه نبی مکرم صلوات الله علیه و آله در قبل از ظهر روز غدیر بوده است، و نمازی را که ما به آن استناد می کنیم قبل از خطبه خوانده شده است، بنابراین، این نماز قبل از ظهر بوده و نماز ظهر نمی باشد.

ممکن است افراد بسیاری در طول تاریخ از حادثه غدیر و اهمیت آن سخن گفته و از آن تعاریفی ارائه داده باشند، اما هیچ یک از این سخنان نمی توانند بیانگر عظمت و شکوه غدیر باشد، زیرا تنها کسانی می توانند تعریف جامع از وقایع و حوادث عرضه نمایند که خود پدید آورنده آن باشند. تنها زیبنده خدا، پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) است که غدیر را به بهترین شکل معرفی نمایند.
پیامبر به دستور خداوند سبحان حادثه غدیر را در میان دو نزول قرآنی قرار داد: ابتدا فرمود: یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک، و افزود: و ان لم تفعل فما بلغت رسالته (مائده،67) و پس از معرفی علی (علیه السلام) به وسیله پیامبر (علیه السلام) با جمله من کنت مولاه فهذا علی مولاه، خدا نیز فرمود: الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً (مائده،3)؛ یعنی واقعه غدیر، اکمال دین، اتمام نعمت و موجب رضایت و خوشنودی خداست و روز غدیر ظرف زمانی این ارزشها معرفی کرد. علی (علیه السلام) نیز در خطبه عید غدیر خود که خوب است آن را خطبه غدیریه بنامیم به تفسیر و تحلیل این رویداد عظیم تاریخ پرداخت. معرفی این خطبه که در گوشه و کنار برخی از کتابهای ادعیه و روایت در غربت به سر می برد و بررسی سند و کتابشناسی آن و شرح پاره هایی از آن، موضوع این جستار است.

اینفوگرافیک شهادت اهل سنت به واقعه غدیر خم و شاهدان این نبأ عظیم را در ادامه مطلب ببینید

اطعام از کارهای زیبا و پسندیده است؛ در قرآن کریم یکی از سبب های جهنّمی شدن جهنّمیان از زبان آنان؛ تشویق نکردن به اطعام فقیران و اطعام نکردن آنان یاد شده است: و لا نحضّ علی طعام المسکین (سوره مبارکه ماعون، آیه 3) ما بر غذا دادن بیچارگان تشویق نمی کردیم. در سیره انبیا و ائمّه علیهم السّلام؛ نمونه های فراوانی از اطعام آن بزرگواران وجود دارد. خدای متعال ،اطعام خاندان رسالت صلّی الله علیهم اجمعین را در قرآن کریم ماندگار فرمود. و سوره دهر (انسان) را در شأن ایثار و اطعام خالصانه آنها به یتیم و مسکین و اسیر نازل فرمود؛ بسیاری از مفسّران و علمای اهل سنّت نزول این آیات در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام را پذیرفته اند. چنان که حتی علنی شدن دعوت اسلام در یوم الدّار هم همراه اطعامی بود که به امر رسول خدا صلی الله علیه و آله و توسّط امیرالمؤمنین علیه السلام انجام شد.

فرزندان شهید حاج داود موسوی از جانبازان گردان تخریب دوران دفاع مقدس در حالیکه برای استقبال از پدرشان آماده شده بودند بعد از اعلام شهادت وی در حال جمع کردن بنرهای خوش آمد و نصب بنرهای وفات هستند.

شهادتشان مبارک!               مـا نیز برای این شهیـدان عزیـز علـو درجارت را از خداونـد منـان خواستاریمـ

پانویس: حادثه مناسک حج در منا؛ ذی الحجة الحرام 1436 هـ ق مهرماه 1394 ش.  اللهمـ العنـ آلـ سـعود

ولادت امام موسی کاظم علیه السلام: به نظر می رسد که روستای ابواء واقع در بین مکه و مدینه بیش از سایر اماکن قافله های حجاج اهل بیت را به سوی خود جلب می کرد زیرا آرامگاه مادر پیامبر آمنه دختر وهب در آنجا قرار داشته است. در راه بازگشت از حج بیت الله الحرام (بحارالانوار، ج 48، ص 4، المحاسن، ج 2، ص 418) قافله امام ابو عبدالله الصادق (علیه السلام) در این روستا توقف کرد. (که بنابر برخی پژوهش های انجام شده قطعا ماه ولادت ایشان ذی الحجه است و هفتم صفر ولادت آقا موسی بن جعفر سلام الله علیه نیست!) امام برای میهمانانش سفره غذا گسترده بود که پیکی از جانب زنانش به سوی او آمد تا مژده ولادت خجسته فرزندش را به وی برساند.

در روایتی که از منهال قصاب نقل کرده اند آمده است: «به قصد مدینه از مکه بیرون شدم و همین که به ابواء رسیدم شنیدم که امام صادق (علیه السلام) صاحب فرزند شده است. من زودتر از آن حضرت به مدینه وارد شدم و ایشان یک روز پس از من به مدینه رسید . ایشان (به خاطر ولادت نوزاد) سه روز به مردم طعام داد و من نیز یکی از کسانی بودم که بر سفره طعام امام حاضر می شدم و چنان غذا می خوردم که تا روز بعد نیازی به غذا نداشتم و روز بعد باز بر سفره او حاضر می شدم. من سه روز از طعام آن حضرت خوردم و تا فردا هیچ غذایی نمی خوردم».