1. لبابه دختر عبیدالله بن عباس[1] (پسر عموی پیامبر) همسر حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام) بود. وی بعد از واقعه کربلا و شهادت حضرت عباس، با زید بن حسن[2] ازدواج کرد.[3] گفته می‌شود که برای ایشان دو پسر از حضرت عباس (علیه السلام) به نام‌های فضل و عبیدالله باقی مانده بود که نسل علمدار کربلا فقط از طریق عبیدالله ادامه پیدا کرد.[4]

2. در ارتباط با حضور لبابه در کربلا، گزارشی در منابع تاریخی موثّق وجود ندارد. و نام ایشان در گزارش‌های مرتبط با اسرای کربلا مشاهده نمی‌شود. اما دلیل مسلّمی هم وجود ندارد که ایشان در کربلا حضور نداشت. بر این اساس، نفیاً و اثباتاً نمی‌توان در این زمینه نظری داد.

زنان غیر هاشمى حاضر در واقعه کربلا
1. کَبْشه، مولاة امام حسین «علیه السلام»

کنیه اش ام سلیمان است. کنیز امام حسین «علیه السلام» که آن حضرت وى را هزار درهم خرید و در خانه ام اسحق (مادر فاطمه صغرى) همسر امام، خدمت مى کرد. سپس با ابو رزین ازدواج کرد و سلیمان از او به دنیا آمد. سلیمان غلام امام حسین «علیه السلام» بود. سلیمان پیک امام حسین به سوى رؤسا و اشراف بصره بود که عبید الله بن زیاد دستور داد گردنش را بزنند. سلیمان همان است که در زیارت ناحیه مقدسه نامش آمده است. ام سلیمان به همراه مولایش امام حسین «علیه السلام» راهى کربلا شد. همسرش نیز از اصحاب امام حسن «علیه السلام» بود. ام سلیمان زنى عالم، فاضل و نیکوکار بود که همراه مولایش امام حسین «علیه السلام» راهى کربلا شد و جزو اسیران واقعه عاشورا گردید. وى تمام مصایب را در راه خدا تحمل کرد.

من یک شهروند تهرانی هستم. امروز پنجم فروردین 89 ایمیلی را دریافت کردم که در آن به یکی از اصلی ترین عقاید شیعیان، یعنی موضوع کربلا، شبهه وارد نموده اند. با توجه به این که مرکز شما دارای محقّقین و متخصّصین علوم اسلامی است و پاسخ دادن به این انحرافات فکری جزو رسالت شما می باشد، خواهشمندم به این موضوع رسیدگی فرمایید و اطلاع رسانی مناسب را منظور نمایید. توفیق شما را از خداوند متعال خواستارم متن ایمیل ارسال شده به شرح زیر می باشد:

فارغ از حب و بغض بخوانید تا بتوان آن را نقد کرد در این پست می خواهم به بیان چند نمونه از افسانه های معروف و البته تأمل برانگیز روز عاشورا بپردازم. نخست در مورد بی آبی، وضعیت بیابانی و عطش حسین و یارانش: همان طور که می دانید جنگی که در روز عاشورا رخ داده در نزدیکی رود فرات بوده. در هیچ کجای کره زمین نمی توانید سرزمینی در کنار یک رود را بیابید که صحرا و بیابان بی آب و علف باشد، مگر رودی که از میان کوهستان می گذرد.

در میان شاعران و مرثیه‌سرایان خاندان عصمت و طهارت، محتشم کاشانی، نام‌آورترین شاعر عاشورایی به شمار می‌رود، به گونه‌ای‌که محرّم با نام محتشم درهم آمیخته است. کتیبه‌های منقش به ترکیب‌بند معروف این شاعر بلند آوازه زینت‌بخش محافل و مجالس سوگواری بوده و به هر مکانی حال و هوای عاشورایی می‌بخشد.

محتشم با سرودن دوازده بند در مرثیه شهدای کربلا که بند اول ترکیب‌بند وی با مصرع «باز این چه شورش است‌که در خلق عالم است؟» آغاز می‌شود، جایگاه ممتازی در میان مرثیه‌سرایان اهل‌بیت (علیهم السلام) کسب کرده است.

بحث فتوحات خلفا در میان اهل سنت بسیار پرطرفدار است و بر روی آن بسیار تاکید شده و می شود. آیا صرفا فتح نمودن یک کشور و یا چند کشور و تصرف آنها سبب افتخار است؟ اگر این امر صحیح باشد پس کارهای امثال هیتلر و اسکندرهای مقدونی و چنگیزها را باید سرلوحه قرار داد. در جریان فتح ایران، فجایعی به وقوع پیوست که سبب شد وجهه اسلام در نزد دیگر اقوام و ادیان بسیار خراب شده بلکه از آن تعبیر به «دین شمشیر» کنند و قطعا اعمال عمر و فرماندهان او سبب چنین مطلبی شد. در این پست به بررسی چند نمونه از این فتوحات می پردازیم. باشد که مایه عبرت شود....

 دریافت                    مدت زمان: 2 دقیقه و 52 ثانیه

فیلم حاضر کاری از شبکه خبر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که در تاریخ 11 مهرماه 1394 پخش گردید؛ بدین منظور پایگاه آنتی وهابی بر بال اندیشه با مراجعه به آرشیو زمانی این رسانه، کلیپ پرمعنای از منا تا صنعا را برای شما کاربران حق جو دانلود و قسمت مربوط را ویرایش و آماده دریافت قرار داده است. این مهم، رویداد کشتار حجاج توسط دولت جنایتکار عربستان سعودی از واقعه کشتار حجاج در مکه در ۹ مرداد ۱۳۶۶ تا حادثه مناسک حج در منا در 2 مهر 1394 و کشتار زنان و کودکان یمنی ها در 25 مارس 2015 به طور گذرا به تصویر کشیده است.

از مفاخر ما شیعه‌ها همین 24 ذیحجه است و همین آیه مباهله است

22 ذی الحجة سالروز شهادت میثم تمار یار باوفای امیرمؤمنان علیه السلام تسلیت باد

فرزند یحیی و از سرزمین «نهروان» که منطقه‌ای میان عراق و ایران است. بعضی او را ایرانی و از مردمان فارس دانسته‌اند».(1) لقب تمّار را از این جهت به میثم داده‌اند که وی در کوفه خرما فروش بود.(2)

ابن حجر عسقلانی می‌نویسد: میثم برده زنی از بنی اسد بود. علی (علیه‌السّلام) او را خریداری کرد و آزاد نمود ولی او به گونه ای دیگر اسیر شد، اسیر ولای علی و محبت و عشق او. وى شیفته آن بود که از محضر امیرمؤمنان على (علیه اسلام) علم و حکمت بیاموزد. از این رو دل و جان خود را دربست در اختیار معارف علوم علوى گذاشت. حضرت (علیه اسلام) نیز که او را لایق و با استعداد یافت, دانش و حکمت هاى فراوانى به وى آموخت, حتى برخى اسرار را که به هر کس نمى توان گفت و آگاهى از حوادث آینده و بلاها و فتنه هاى زمانه را در اختیار او گذاشت. از این رو میثم تمّار را (صاحب سرّ) امیر المؤمنین مى دانند.(3)

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام از نظر بیان و سخنوری در اوج بلاغت و فصاحت کلام بودند و از جمله بیانات ویِِژه و ناب این حضرت دو خطبه بدون الف و بدون نقطه می باشد؛ که از معجزات آن حضرت است و مشتمِل بر مبانی معنوی بس بلند و معانی دلنواز بس ارزشمند است، که در کتب قدماء فراوان یافت می شود. جهت مطالعه این دو خطبه شریف به ادامه مطلب بروید.