پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) در توصیه به ابوذر، آخرین آیه سوره آل‌عمران را تبیین و مصداقش را مشخص می‎کند. آیه‌‌ پایانی سوره‌‌ آل‌عمران چنین است: "‌یا ا‌یها الذ‌ین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوا الله لعلکم تفلحون." این آیه‌‌ شریفه گرچه مصاد‌یق فراوانی نظ‌یر مرزبانی و حفظ ثغور دارد ولی بارزتر‌ین مصداق آن، رفتن به مراکز مذهبی و انس گرفتن با عبادات د‌ینی است، از این رو رسول اکرم ‌(صلی الله علیه و آله) فرمود: "کثرة الاختلاف إلی المساجد فذلکم الرباط."(1)

رابطه آن است که انسان وقتی نماز خواند خوشحال نباشد که از عهده تکلیف بدر آمده و خود را فارغ بداند، بلکه با‌ید شوق به عبادت و لذت ارتباط و مناجات با خداوند در او حالتی ا‌یجاد کند که منتظر نوبت نماز د‌یگر باشد.

آنچه در حال زوال و در سراشیبی سقوط است قشر متعصب و متحجر و خطرناک وهابی است که همه مسلمین را جز خود مشرک می دانند و جان و مال آنها را مباح می شمرند. فرقه بی منطق و نادرست برداشت وهابی که تنها فقط الفاظ عربی قرآنی را حفظ کرده و بدون اندیشیدن و تأمل مسلمین را با برداشت غلطی که از آیات دارند متهم می کنند؛ رو به نابودی است. فرقه ای که با جهل مرکبش ادعا می کند ما مصداق اسلام هستیم، کلمات عربی را فقط خود ما می فهمیم؛ با پیروی کورکورانه از عقاید "ابن تیمیه دمشقی" و "محمد بن عبدالوهاب" نادانسته سرآمد شرک در توحید شده اند. نخستین واژه مهمی که وهابیان در آن گرفتار اشتباه و خطا شده و بعد از آن فتوای اباحه خون و مال و نوامیس بسیاری از مسلمین را صادر کرده اند واژه "شرک" و "مشرک" است. و یا مفاهیم قرآنی دیگری مثل "إله" و "عبادت" و "شفاعت" و "دعا در قرآن" و "بدعت در کتاب و سنت" که به جای اینکه به قرآن مراجعه کنند و تنوع موارد استعمال "دعا" را ببینند و آنها را در کنار هم بپیچند و از مجموع آنها به عمق تعلیمات قرآن در مسأله دعا پی ببرند، تنها به مطالعه چند آیه بسنده کرده، و بریده اند و دوخته اند و به دنبال آن حکم شرک و کفر اکثریت مسلمین جهان را صادر کرده اند، و از آن اسفبارتر این که در عمل نیز آن را اجرا کرده، و جمع کثیری از مسلمین مخلص را تا به امروز از دم تیغ گذرانده و اموالشان را به یغما برده اند.

این فرقه اضافه بر جمود فکریی که دارند، ارزش های فرهنگی را نیز زیر پا گذاشته اند. و تا به الان سعی در نابود کردن گران بهاترین آثار تاریخی اسلام را دارند (من جمله حرم پیغمبر و..) و هنوز هم این عقیده را در ذهن پلید خود می پرورانند.

آری همانگونه که ده سال پیش از فروپاشی شوروی، نگارنده کتابی تحت عنوان "پایان عمر مارکسیسم" به رشته تحریر درآورد. در آن کتاب بر این نکته تأکید شده بود که قرائن و شواهد موجود گواهی می دهد که "مارکسیسم" به پایان عمر خود نزدیک شده و به زودی غروب خواهد کرد. و همانطور صورت گرفت، پیش بینی و فروپاشی درست از آب درآمد و روسیه شوروی ماکسیست با آن همه رجز خوانی ها و ادعاهای بزرگ و اقرار بر این که نظام سرمایه داری به زودی نابود خواهد شد و ماکسیسم تمام جهان را فتح می کند، از هم متلاشی شد و به بایگانی تاریخ پیوست!

این پیش بینی نه "علم غیب" بود و نه "کهانت"، بلکه برخاسته از طبیعت مارکسیسم بود.

اکنون نیز تمام قراین و شواهد نیز نشان می دهد که عمر "وهابی گری افراطی" به سر آمده و طرفداران و حامیان خود را به سرعت از دست می دهد و به گذشته تاریخ سپرده می شود، و هم اکنون آثار این فروپاشی نمایان شده است، زیرا در بطن اصول "وهابیت تندرو" اموری نهفته است که قابل بقا و دوام به خصوص در دنیای امروز نیست.

وهابیت به پایان عمر خود نزدیک می شود.

حضرت علی علیه السلام در بعضی اوقات از مصائب و گرفتاریهای آیندگان خبر می داد و راه درمان ابتلائات آنها را گوشزد می کرد. علی علیه السلام فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید می آید.

1- کارهای زشت آشکار می گردد و معمولی می شود. 2- پرده های عفت و شرم پاره می گردد. 3- زنا کاری و تجاوزهای ناموسی علنی می شود. 4- مالهای یتیمان را حلال می شمارند و می خورند. 5- رباخواری شیوع پیدا می کند. 6- در کیل و وزنها، کم و کاست می کنند. 7- شراب را به اسم نبیذ حلال شمرده و می خورند. 8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینی می گیرند. 9- به نام امانت داری خیانت می نمایند. 10-مردها خود را به شکل زنان و زنان خویش را به صورت مردها درمی آورند. 11- به احکام و دستورات نماز بی اعتنائی می کنند. 12- حج خانه خدا را برای غیر خدا (برای ریا و یا تجارت) بجا می آوردند.

چه کنیم تا در نماز حواسمان پرت نشده و توجه مان به خدای تعالی باشد؟

در جواب این سؤال، به توصیه ای از حضرت آیة الله العظمی وحید خراسانی توجه کنیم:

بعضی از اموری که برای حضور قلب در نماز سفارش شده است عبارتند از:

اول: وضو را باتوجه و حضور قلب انجام دهد از امام رضا(علیه السلام) روایت شده که وضو موجب طهارت و تزکیه‌ی دل است (وسائل الشیعه 1/367 ابواب وضو باب1 حدیث 9)

دوم: در عظمت نماز و در روایاتی که درباره‌ی نماز وارد شده تأمّل نماید.