پیامبر صلى اللَّه علیه و آله در بیش‏ از یک مورد بپا خاست و فرمود: «حاضران به غائبان برسانند».
امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: آنچه پیامبر صلى اللَّه علیه و آله در این باره فرموده در روز غدیر خم و در روز عرفه در حجة الوداع و در روز رحلتش بوده است! در آخرین خطبه ‏اى که آن حضرت ایراد فرمود نظر کن که فرمود: «من در میان شما دو چیز باقى گذاردم که تا به این دو تمسّک کرده‏اید هرگز گمراه نمى‏ شوید: کتاب خدا و اهل بیتم. خداوند لطیف خبیر به من وعده داده است که این دو از یک دیگر جدا نشوند تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند مانند این دو انگشت- که حضرت به دو انگشت سبّابه و وسط اشاره کردند- که یکى جلوتر از دیگرى است. به این دو تمسّک کنید تا گمراه نشوید و لغزش ننمایید. از ایشان جلوتر نروید و از آنها عقب نمانید، و به آنها چیزى یاد ندهید که از شما داناترند».
پیامبر صلى اللَّه علیه و آله به عموم مردم دستور داده که هر کس از مردم را دیدند واجب بودن اطاعت از امامان آل محمّد علیهم السّلام و واجب بودن حقّشان را برسانند، و این وظیفه ابلاغ را در هیچ مطلب غیر از این موضوع نفرموده است. در واقع پیامبر صلى اللَّه علیه و آله به عموم مردم دستور داده که به مردم برسانند حجّت و دلیل کسانى را که همه آنچه پیامبر صلى اللَّه علیه و آله بدان مبعوث شده را، از قول او کسى جز ایشان نمى‏رساند.
اى طلحه، آیا نمى‏بینى که پیامبر صلى اللَّه علیه و آله- در حالى که شما هم مى‏شنیدید- به من فرمود: اى برادرم، غیر تو قرض مرا ادا و ذمّه مرا برى‏ء نمى‏کند. تو هستى که ذمّه مرا برئ مى‏کنى و امانت مرا ادا مى‏ نمایى و طبق سنّت من جنگ مى‏کنى».
وقتى ابو بکر حکومت را بدست گرفت آیا قرض و وعده‏ هاى پیامبر صلى اللَّه علیه و آله را ادا کرد؟ من بودم که آنها را با دلیل و شاهد محکم کردم و قرض و وعده‏ هاى‏ حضرتش را ادا کردم. پیامبر صلى اللَّه علیه و آله هم به مردم خبر داده بود که قرض و وعده‏ هاى او را جز من ادا نخواهد کرد. آنچه که ابو بکر به آنان داد اداى قرض و وعده‏ هاى حضرت نبود، و فقط ادا کردن من قرض و وعده‏ هاى آن حضرت را ذمّه حضرتش را برئ و امانتش را ادا نمود.

منبع: کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج‏۲، ص، ۶۵۶