در چند سال اخیر لباس‌هایی وارد بازار ایران شده است که هیچ سنخیتی با فرهنگ و آموزه‌های دینی ما ندارد. خانواده ها از تی‌شرت‌هایی که عبارت‌هایی با زبان‌های خارجی بر آنها نقش بسته و کم‌کم به انتخاب اول فرزندانشان تبدیل شده است، غافل شده اند. شلوارهایی که از چند ناحیه پاره پوره هستند و بدن انسان را نمایان می‌کنند و با نهایت تأسف دامن گیر پسران و دختران ما شده است، زنگ خطری برای پدران و مادران و جامعه انقلابی ما دارد..
جامعه شناسان مد را نمادی از شیوه زندگی و ابزاری نمایانگر ثروت، رفاه و پایگاه طبقاتی که فرد به آن تعلق دارد، تعریف می‌کنند. شاید به این دلیل که مدگرایان پایگاه طبقاتی خودشان را در پشت نقابی پنهان می‌کنند.
دکتر مجید ابهری، متخصص و رفتارشناس درباره علت گرایش جوانان به این لباس‌ها می‌گوید: «با توجه به اینکه پیروی از مد یکی از خصیصه‌های سنی در دوره نوجوانی و جوانی است و از طرفی خانواده‌ها و نهادهای فرهنگی در زمینه‌های اجتماعی از پوشاک تا آرایش و پیرایش، الگوهای رفتاری ارائه نمی‌دهند.
مدگرایی و رقابت‌های سنی جوانان را به پیروی از مدهای ماهواره‌ای و مجلات و بروشورهای مدل‌های غربی هدایت می‌کند. بخشی از این مدگرایی در زمینه لباس است.
کریستین دیور یکی از طراحان پوشاک در جهان درباره پوشاک مناسب و مد روز می‌گوید لباسی که از نظر رنگ، راحتی و تطابق محیط جغرافیایی و اقلیمی انسان را در راحتی و آرامش جسمی و روحی قرار می‌دهد، مد قلمداد شده و به عنوان لباس مناسب تعریف می‌شود.
متاسفانه پوشاک وارداتی نه تنها زیان‌های قابل توجهی به صنایع پوشاک و این قبیل تولیدی‌ها زده و موجب بیکاری شده است بلکه صدها دوزنده، پارچه فروش و حرفه های وابسته دیگر و شغل‌هایی که به صورت غیرمستقیم با آنها در ارتباط هستند را به ورشکستگی کشانده است.»
دسته دوم لباس‌هایی هستند که در پشت آن یا کف بعضی از کفش‌ها اسامی مقدسی نوشته یا دوخته شده و توسط صهیونیست‌ها و شبکه‌های ضدفرهنگی برای تضعیف مبانی دینی و القای ضعف اعتقادی توزیع می‌گردد.»
ابهری اعتقاد دارد بسیاری از جوانانی که از این لباس‌ها استفاده می‌کنند از فلسفه چنین طرح‌ها و عبارت‌های حک شده بر آنها خبر ندارد؛ «مبنای استفاده از شلوارهای پاره به ۱۵ سال پیش برمی‌گردد که یک جوان ۱۸ ساله به نام جان استواک که شلوار پاره‌ای داشت خجالت می‌کشید به خیابان برود و به همین دلیل سه نفر از دوستانش هم شلوارهای خود را پاره کرده و همراه او به خیابان رفتند.
به این ترتیب شلوارهای پاره‌ای که نماد فقر بود در جامعه اروپایی به مد اصلی تبدیل شد. متأسفانه خانواده‌های ما هم به خاطر میل فرزندانشان به خواسته آنها تن میدهند و این لباس‌های ناهنجار را می‌خرند که با فرهنگ ما تعارض دارد.
آرایش سر و صورت و خط انداختن دور سر و ابرو و استفاده از نگین در ابرو، بینی و گوش نشانه پوچ گرایان است و توسط شیطان پرستان و فرقه‌های نژاد پرست مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از آرایش غلیظ در دختران هم نشانه توهم زشت پنداری و یک ناهنجاری رفتاری است.»
دیدگاه‌ها (۲)
ارش
۲۱ دی ۹۴ ، ۲۱:۲۵
http://2loves.binblog.ir/
زهرا
۲۴ دی ۹۴ ، ۲۰:۴۳
دنبال میشوید