گزیده ای از سخنان رجبعلی خیاط:

خداوند به قدری مهربان است که گویا فقط همین یک بنده را دارد که دائم به او می گوید: این کار را بکن و آن کار را مکن, تا درست شوی.
اگر ما به قدر ترسیدن از یک عقرب از عقاب خدا بترسیم, همه کارهای عالم اصلاح می شود.
تو برای خدا باش خدا و تمام ملائکه اش برای تو خواهند بود.
دل جای خداست. صاحب این خانه خداست, آن را اجاره ندهید.
حال انسان باید همچو فرهاد باشد؛ تیشه ای هم که می زد به یاد شیرین می زد.
اگر انسان خودش علاقه ای به غیر خدا نداشته باشد, نفس و شیطان زورشان به او نمی رسد.
اگر طالب زرق و برق دنیا هستی, آن را دیر یا زود بدست می آوری. اما اگر بخواهی وجود حق تعالی تورا صدا کند و دستت را بگبرد, مقداری معرفت پیدا کن و با او معامله کن.
انسان اگر کسی را دوست داشته باشد برایش پول خرج می کند. ما هم اگر می گوییم خدا را دوست داریم باید در راه او خرج کنیم.
دین حق همین است که بالای منبر ها گفته می شود, ولی دو چیز کم دارد: عشق به خداوند متعال و اخلاص.
این عبادت ما چیزی نیست که در آخرت روی آن حساب کنند و دست ما را بگیرد. کاری که برای ثواب است به درد خودمان می خورد. کار را برای خدا انجام دهید.
شیطان را دیدم, برجایی که انسان در نماز می خاراند بوسه می زد. 
امام حسین مشتری زیاد دارد ممکن است امام های دیگر هم همین طور باشند, ولی خدا مشتری ندارد. من دلم برای خدا می سوزد که مشتری هایش کم است. کمتر کسی می آید بگوید که من خدا را می خواهم و می خواهم با او آشنا شوم.

منبع:

کتاب تندیس اخلاص, نوشته محمد محمدی ری شهری, صفحه 74