اولاً: امام حسن (علیه السلام) در مناظره ای که با معاویه و دار ودسته وی داشت، خطاب به مغیرة بن شعبة فرمود:
تو همان هستى که فاطمه دخت گرامى رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را کتک زدى؛ تا آنجا که خون آلود شد و فرزندی که در رحم داشت سقط کرد.
احتجاج طبرسی، ج 1، ص 278.
ثانیاً: امام حسین (علیه السلام) نقل می کند که امام علی (علیه السلام) در هنگام دفن فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود :

بر این مصیبت بزرگ همچون مادرى که فرزند از دست داده مى نالیدم. یا رسول الله ! در محضر خداوند دخترت مخفیانه به خاک سپرده شد، حقّش را به زور گرفتند، و آشکارا از ارث خود محروم گشت، و حال آن که هنوز از رحلت تو دیرى نپائیده و یاد تو فراموش نگشته است .
الکافی ج 1 ص 458 و الأمالی، المفید - ص 282 .
ثالثاً: آیا در عصری که عمر بن خطاب به بهانه جلوگیری از گریه بر میت تازه گذشته ، شبانه و بدون اجازه وارد خانه مردم می شود و زن ها را کتک زده و حجاب از سر آن ها بر می دارد، می توان مجلس عزاداری برپا کرد؟
المصنف، عبد الرزاق ج 3، ص 557 .