گفت: دعایم کنید! روزگار بر من سخت گرفته.

فرمود: هرگز!

با تعجب پرسید: چرا؟

امام صادق علیه السلام ادامه داد: خدا برای هرچیز راهی گذاشته؛

راه رسیدن به روزی، پی جویی است نه دعایی کنج خانه.

همانگونه که بار کج به منزل نمی رسد، راه کج هم به مقصد نمی رسد.

حتی اگر از این راه، گذرش به خانه ولی خدا بیافتد.

جالب است در ادامه بخوانید

یک راهبر همان طور که کاروان را از راه عبور می دهد بیراهه ها را هم نشان می دهد و بر حذر می دهد مبادا از این طرف بروید که سنگلاخ است، اگر دیدیم راهی را که در آنیم هر چه می رویم به مقصد نمی رسیم، باید نقشه را باز خوانی کنیم؛ شاید راه را اشتباه می رویم ، راه اشتباه را هر چقدر بیشتر برویم از مقصد دورتر می شویم والبته خسته تر، اگر دیدیم هر چه دعا می کنیم مشکلاتمان با همسرمان حل نمی شود، بدانیم راه را اشتباه آمده ایم، خدا تنها زمانی دعا و مناجات مان را می شنود که در عمل گامی برای حل مشکل برداریم، باید قدمی برداشت ، اما این بار گامی به عقب، اگر می خواهیم  خدا کمک مان کند باید مقداری از مواضع مان عقب بنشینیم ، باید کوتاه بیاییم آن وقت است که خدا توفیق را قرین را همان می کند. این وعده خداست...

ولا یخلف الله وعده.