«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللّهُ الشَّاکِرِینَ» این آیه ناظر به یکى از حوادث جنگ احد است و آن اینکه: در همان حال که آتش جنگ میان مسلمانان و بت پرستان به شدت شعله ‏ور بود ناگهان صدایى بلند شد و کسى گفت: محمد را کشتم... محمد را کشتم... این درست همان دم بود که مردى به نام عمرو بن قمیئه حارثى سنگ به سوى پیامبر پرتاب کرد، پیشانى و دندان آن حضرت شکست و لب پائین وى شکافت و خون صورت وى را پوشانید. در این موقع دشمن مى‏خواست پیامبر را به قتل برساند که مصعب بن عمیر یکى از پرچمداران ارتش اسلام جلو حملات آنها را گرفت، ولى خودش در این میان کشته شد، و چون او شباهت زیادى به پیامبر داشت، دشمن چنین پنداشت که پیغمبر در خاک و خون غلطیده است و لذا این خبر را با صداى بلند به همه لشگرگاه رسانید. انتشار این خبر به همان اندازه که در روحیه بت پرستان اثر مثبت داشت، در میان مسلمانان تزلزل عجیبى ایجاد کرد؛ جمعى که اکثریت را تشکیل مى‏دادند به دست و پا افتاده و از میدان جنگ به سرعت خارج مى‏شدند، حتى بعضى در این فکر بودند که با کشته شدن پیامبر از آئین اسلام برگردند و از سران بت پرستان امان بخواهند. اما در مقابل آنها اقلیتى فداکار و پایدار همچون على (علیه السلام) و ابودجانه و طلحه و بعضى دیگر بودند که بقیه را به استقامت دعوت مى‏کردند. از جمله انس بن نضر به میان آنها آمد و گفت: اى مردم اگر محمد (صلی الله علیه و آله) کشته شد، خداى محمد کشته نشده، بروید و پیکار کنید و در راه همان هدفى که پیامبر کشته شد، شربت شهادت بنوشید. پس از ایراد این سخنان خودش به دشمن حمله نمود تا کشته شد. به زودى روشن گردید که پیامبر زنده است و این خبر اشتباه یا دروغ بوده است. آیه 144 آل عمران در این مورد نازل گردید و دسته اول را سخت نکوهش کرد.

«جرج واشنگتن» از روؤسای جمهوری سابق ایالات متحده آمریکا بوده است. در این تصویر، تعدادی از شاهزادگان آل سعود که به ایالات متحده آمریکا سفر کرده بودند، بر سر قبر وی حاضر شده و قبر او را زیارت کردند. آیا زیارت قبر رئیس جمهور سابق آمریکا حلال است و شرک به شمار نمی رود اما زیارت قبور ائمه اهل بیت علیهم السلام و معصومین حرام و شرک است؟ ببینید چگونه برای نشان دادن نوکری خود به پابوسی قبر یک حاکم کشور جنایتکار می روند..

یکی از داستان‎های مهم زندگی پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ ماجرای عظیم هجرت او و یارانش از مکّه به مدینه است، چنان که قرآن در سوره انفال آیه 30، و سوره بقره آیه 207 به این مطلب اشاره کرده است، که خلاصه‎اش چنین است: هنگامی که مسلمانان در مکّه در فشار و آزار شدید مشرکان قرار گرفتند، پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ، مسلمانان را به هجرت به مدینه دستور داد، مشرکان احساس خطر شدید کردند... و با خود گفتند: هجرت مسلمانان به مدینه موجب تشکّل آنها در مدینه شده، و در آینده نزدیک، کار را بر ما سخت خواهد کرد. سران آنها در «دار النَّدوَه» مجلس شورای خود اجتماع کردند، و هر کدام در مورد جلوگیری از اسلام و دعوت پیامبر، پیشنهادی نمودند، چنان که در آیه 30 سوره انفال به این توطئه، اشاره شده است.در این زمان بود که ابلیس خود را به شکل یه پیرمرد مسن درآورده و به مجلس وارد شد و پیشنهاد خود را مطرح کرد

28 صفر سالروز شهادت پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله تسلیت باد

آنقدر غریب است آن پیامبری را که فقط در حد صلوات می شناسیم و ای کاش هم بلند صلوات می فرستادیم!! چقدر ذکر صلوات را فراموش کردیم و بعضی هم بالکل صلوات را نمی شناسد!! واقعا معرفت ما به پیامبر فقط همین است؟ چرا زیاد سر صحبت او در میان ما نیست؛ چرا حتی یک منبر مخصوص برای پیامبر هم نشنیده ایم؟ نه از رفتار آن الگو گرفتیم و نه کردار؛ این پیامبر که در میان امتش غریب است!! برای این آمده بود تا ما را یکصدا و مطیع فرمان خدا کند..حالا همین پیامبر نه ذکری و نه تبلیغی برای او می شود!!! امت اسلامی این روزها دچار اختلاف و انشقاق شدید است. هر چند ما مسلمانان در تمام نقاط جهان از فرا رسیدن سالروز شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اندوهناک هستیم، ولی واقعیت اینست که همه غمگین و نگران سرنوشت امت اسلامی می باشیم. اگر عزاداری و روزه های ما به معنای اینست که ما مسلمانان با اعمال و گفتارمان قلب پیامبر را شاد کرده‌ایم و بنای پیروزی از آن حضرت و عمل به قرآن کریم را داریم، چنین چیزی صحت ندارد بلکه باید اعتراف کنیم که پیامبر اسلام در میان امت خود، غریب و مهجور است.

عمر بن خطاب شدیداً با وصیت پیامبر اکرم مخالفت کرد و آنرا رد نمود، چنانچه جابر بن عبداللّه مى گوید: إنَّ النبی دعا عند موته بصحیفة لیکتب فیها کتابا لایضِّلون بعده ابداً قال: فخالف علیها عمر بن الخطاب حتى رفضها^([62]).

در جاى دیگر گفته است: فکرهنا ذلک أشدَّ الکراهة.^([63]) یعنى از این که پیامبر ـ  صلى الله علیه و آله و  سلّم ـ وصیت کند شدیدا تنفر داشتیم.

قاضى عیاض مى گوید: «اگر کسى بگوید پیامبر در حال جهاد فرار کرده باید توبه کند و گرنه باید کشته شود، چون شخصیت پیامبر را تنقیص کرده است^([58])؟

و قرطبى مى گوید: هر کس یکى از صحابه را نکوهش کند و یا او را در روایتش مورد طعن قرار دهد، خداى متعال را رد کرده و شرایع مسلمانان را باطل کرده است.^([59])

به راستی این جملات؛ توهین شمرده شده و موجب اعدام است. آیا نسبت دیوانگى و هذیان به پیامبر توهین شمرده نمى شود؟ و گوینده آن مهدور الدم نیست؟

امام بخارى در هفت جا از کتاب خود و مسلم در سه جا از کتاب خود آورده است که عمر بن خطاب این تعبیر را نسبت به پیامبر داشته است.^([60])

غزالى مى گوید: «قال عمر: دعوا الرجل فانه لیهجر»^([61]).

پیامبر به سوی «سِدْرَةُ الْمُنْتَهی‏» می‏رود.

آیا «سدره منتهی» را می‏شناسی؟

درخت بزرگی که در ملکوت اعلی است و هزاران فرشته در اطراف آن هستند.

اما چرا این درخت را به این نام می‏خوانند؟

چون این درخت آخرین ایستگاه است!

پیامبران و فرشتگان تا اینجا بیشتر نمی ‏توانند جلو بیایند.[1] به این درخت که برسی، هر کس که باشی باید متوقف شوی!

اینجا آخر خط است.

قابل توجه بعضیا! یار غار حضرت پیامبر ـصلى الله علیه و آله و سلّمـ ابن بکر ـ عبداللّه بن بکر بن اریقط ـ همان راهنما و دلیل پیامبر ـصلى الله علیه و آله و سلّمـ بوده و نه ابوبکر! ^([8])

و این تشابه و تقارب اسمى سبب شده که آنرا ابوبکر بخوانید.

چون اولاً: ابوبکر در هیچ کجا به این فضیلت اعتراف نکرده است، در حالیکه در روز سقیفه به کمتر از آن اشاره کرد. نحن عشیرة رسول اللّه و اوسط العرب أنسابا و لیست قبیلة من قبائل العرب الا و لقریش فیها ولادة^([9])

ثانیاً: به گفته عسقلانى، از تابعین کسانى بودند که منکر ارتباط داشتن آیه غار با ابوبکر بودند; همانند ابوجعفر مؤمن طاق.^([10])

ثالثاً: عائشه تصریح دارد که هرگز آیه اى در حق ما نازل نشده است.^([11])

لم ینزل اللّه فینا شیئاً من القرآن.

رابعاً: معروف است که ابوبکر در مدینه به استقبال پیامبر ـصلى الله علیه و آله و سلّمـ آمد و این بدان معناست که ابوبکر  همراه پیامبر اکرم ـصلى الله علیه و آله و سلّمـ نبوده است.

خامساً: وجود حدیث صحیح دال بر اینکه به هنگام هجرت به غار، حضرت تنها بود.^([12])

سادساً: آن قیافه شناس فقط آثار و جاى پاى  پیامبر اکرم ـصلى الله علیه و آله سلّمـ را دید و هرگز سخن از ابوبکر به میان نیاورد^([13]) و از یحیى بن معین تشکیک در آن فهمیده مى شود.^([14])

سابعاً: طبق روایت بخارى و دیگران، ابوبکر جزء اولین گروه از مهاجرین بوده و قبل از پیامبر ـصلى الله علیه و آله و سلّمـ وارد مدینه شده و در نماز جماعت گروه اول از مهاجرین شرکت مى کرد.^([15])

خود ایشان به ما دستور داده با صدای بلند سلام کنید اگر مردم سلام بر پیامبر را افشاء نمایند چه می‏شود؟ جزء اینکه یاد او بیشتر در دلها می‏ماند؟ دشمن پیامبر نمی‏خواهد سلام بر حضرت رواج پیدا کند لذا وهابیها این عمل را بدعت می‏شمارند عمل به دستور حضرت بدعت است.

رسول‌خدا صلّی الله علیه و آله در طولانی‌ترین بخش عمر خویش یعنی از 25 تا 50 سالگی فقط با همسر اول خود حضرت خدیجه سلام الله علیها زندگی کرد و تا ایشان زنده بود، همسر دیگری اختیار نکرد. درباره ازدواج‌های بعدی پیامبر صلّی الله علیه و آله، 3 انگیزه عمده مطرح می‌شود.

یکی از مواردی که در فیلم موهن به ساحت رسول اعظم صلی الله علیه و آله دستمایه قرار گرفته، تعداد ازدواج‌های پیامبر صلّی الله علیه و آله  است.

رسول‌خدا صلّی الله علیه و آله در طولانی‌ترین بخش عمر خویش یعنی از 25 تا 50 سالگی فقط با همسر اول خود حضرت خدیجه سلام الله علیها زندگی کرد و تا ایشان زنده بود، همسر دیگری اختیار نکرد. درباره ازدواج‌های بعدی پیامبر صلّی الله علیه و آله، 3 انگیزه عمده مطرح می‌شود.

یکی از مواردی که در فیلم موهن به ساحت رسول اعظم صلی الله علیه و آله دستمایه قرار گرفته، تعداد ازدواج‌های پیامبر صلّی الله علیه و آله  است.