عبد الله بن شریک، از سهم بن حصین اسدى، نقل مى کند و می گوید: من و عبد الله بن علقمه، که روزگارى از دشنامگویان به على علیه السلام بود، به مکّه وارد شدیم. به او گفتم: آیا مى خواهى با ابو سعید خدرى دیدارى تازه کنیم؟ گفت: آرى. پس نزد او رفتیم. عبد الله بن علقمه گفت: آیا فضیلتى درباره على شنیده اى؟ گفت: آرى. چون برایت نقل کردم، آن را از مهاجران و انصار و قریش هم بپرس. چرا که پیامبر خدا، روز غدیر خم برخاست و با بیان رسای فرمود: «اى مردم! آیا اختیار من به مؤمنان، از خود آنها بیشتر نیست؟». گفتیم: چرا. سه بار این سخن را تکرار کرد و آن گاه فرمود: «اى على! نزدیک بیا». پس، پیامبر خدا دو دست او را بالا برد ـ تا آن جا که به سفیدى زیر بغلشان نگریستم ـ و سه بار فرمود: «هر که من مولاى اویم، على مولاى اوست». عبد الله بن علقمه گفت: تو خودت این را از پیامبر خدا شنیدى؟ ابو سعید گفت: آرى، و به گوش و سینه اش اشاره کرد و گفت: دو گوشم آن را شنید و دلم آن را حفظ کرد. عبد الله بن شریک مى گوید: عبد الله بن علقمه و سهم بن حصین به نزد ما آمدند. چون نماز ظهر را خواندیم، عبد الله بن علقمه برخاست و سه بار گفت: من به درگاه خدا از دشنام دادن به على علیه السلام توبه مى کنم و از او آمرزش مى طلبم. (1)

حجت الاسلام قرائتی با اشاره به علل رویگردانی مردم از حضرت علی علیه السلام پس از واقعه غدیر خم گفت: چطور می شود 10 هزار نفر سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد ولایت حضرت علی علیه السلام بشنوند و ظرف 2 ماه همه به ایشان پشت نهند؟

بر طبق آیات قرآن می توان گفت:

جایگاه پسر پیامبر، نسبت به دیگران بالاتر است و در قرآن کریم به داستان حضرت یوسف اشاره شده که در مقام فرزند رسل الهی بود اما برادرانش به او پشت کردند.

*در واقعه غدیر خم حضرت علی علیه السلام پسر پیامبرصلی الله علیه و آله نبود پس عجیب نیست که مردم از ایشان روی برگردانند. همچنین حضرت یوسف علیه السلام نسبت برادری با کسانی داشت که او را در چاه انداختند اما حضرت علی علیه السلام هیچ نسبت خویشاوندی با مردم آن زمان نداشت. از طرفی حضرت یوسف علیه السلام هیچ بدی به برادران خود نکرده بود اما با او چنین کردند در مقابل حضرت علی علیه السلام پدران کافر برخی از آن مردم را کشته بود پس جای تعجب ندارد که کینه در دل داشته باشند و ولایت حضرت علی علیه السلام را قبول نکنند.