در طول تاریخ اسلام، تقریباً از همان قرن نخست، به نام کسانى برخورد مى‏ کنیم که با گذاردن نام «مهدى موعود» بر خود، و یا چسباندن این عنوان از سوى دیگران به آنها، داعیه ‏هاى بزرگى داشتند، یا براى آنها قائل بودند؛ گرچه هیچکدام از این مدّعیان نه تنها توفیق اصلاح جهان را نیافتند و دنیاى پر از ظلم و جور را، از عدالت و داد پر نکردند؛ حتّى در محیط کوچک خود نیز مبدأ یک حرکت مختصر اصلاحى نبودند.

شاید نخستین کسى که این نام را بر او گذاشتند- هر چند راضى به این کار نبود- محمّد حنفیّه فرزند على علیه السلام البتّه از مادرى غیر از فاطمه علیها السلام بود که گروه «کیسانیّه» اعتقاد داشتند:

او مهدى موعود است و پس از مرگ او، سر و صدا بلند کردند که او هرگز نمرده است؛ بلکه در کوه «رضوى» در میان دو شیر قرار گرفته که حافظ و نگهبان اویند!

کتاب مفتاح الفلاح شیخ بهایی، اکمال الدین و اتمام النعمة شیخ صدوق، مکیال المکارم موسوی اصفهانی، تفسیر اطیب البیان طیب اصفهانی؛ به دستور امام زمان نوشته شده اند که منابع اصیل و مستند و کارشناسی برای تحصیل کرده های صالح هستند. این آثار حاوی احادیثی است که از کلیدهای سعادت و پیشرفت می باشند. در ادامه مطلب داستان آن را به علاوه دانلود کتاب برای شما عزیزان قرار داده ایم.