آیین وهابیت توسط محمد بن عبدالوهاب ( 1206 - 1115) بنا نهاده شد. پدر وی قاضی شهر عیینه از بلاد نجد و پیرو مذهب حنبلی بود، وی نزد پدر فقه حنبلی آموخت، محمد با افکار ابن تیمیه آشنا شد و آن را پسندید و نهضت پاکدینی را به راه انداخت. محمد در سفری به مدینه شاهد توسل مردم به پیامبر در کنار روضه شریف بود، او این توسل را نپسندید و به مخالفت با آن پرداخت. به بصره رفت و در آن جا با اعمال مردم به مخالفت برخاست و مردم او را از شهر بیرون کردند. سپس با احسا و حریمله نجد رفت به انکار عقاید مردم نجد پرداخت، بین او و پدرش اختلاف در گرفت. پدر در سال 1153 مرد و پس از آن وی آزادتر به اظهار عقاید خود پرداخت. برخی از مردم حریمله به او پیوستند، سپس به شهر عیینه رفت. او را در سال 1160 از عیینه بیرون راندند، وی سپس رهسپار در عیه نجد شد. او در این شهر با محمد بن مسعود امیر در عیه توافق کردند که به یاری یکدیگر بشتابند.